Usuwanie zębów

Przy obecnym stanie medycyny i stomatologii możliwe jest skuteczne leczenie zębów bez konieczności ich wyrywania, czyli ekstrakcji. Czasami zdarzają się jednak sytuacje, kiedy ekstrakcja zęba lub zębów jest konieczna. Dzieje się tak najczęściej w przypadku, kiedy nie jest możliwe leczenie zachowawcze, łącznie z leczeniem kanałowym i protetycznym. Do takiego leczenia nie nadają się zęby z nieodwracalnym zapaleniem miazgi i tkanek twardych. Konieczność ekstrakcji zęba może też wynikać z niedrożności kanałów lub niedostatecznej ilości tkanek zęba do jego odbudowy po leczeniu endodontycznym (kanałowym).

Wskazaniem do ekstrakcji zębów są również stany chorobowe przyzębia, czyli tkanek otaczających ząb. W takiej sytuacji zęby są rozchwiane i mogą wypaść samoistnie. Ekstrakcja zęba jest zalecana w nawracających stanach zapalnych tkanek przyzębia oraz w przypadku znajdowania się korzeni zębów poza zębodołem.

Czasami wskazaniem do ekstrakcji zęba lub kilku zębów jest leczenie ortodontyczne – może być na przykład tak, że zęby nie mieszczą się w szczęce i zachodzą na siebie. Usunięcie jednego lub kilku z nich i zastosowania aparatu ortodontycznego może poprawić ten stan.

Usuwa się również zęby złamane, pęknięte lub odłamane w wyniku wypadków komunikacyjnych, bójek i innych zdarzeń losowych.

W celu usunięcia zęba lekarz stomatolog najpierw podaje pacjentowi środek znieczulający (najczęściej jest to zastrzyk w okolicy zęba przeznaczonego do ekstrakcji, powodujący znieczulenie miejscowe). Następnie dentysta przy użyciu odpowiednich narzędzi zrywa więzadło okrężne otaczające ząb, a później za pomocą kleszczy stomatologicznych powoduje jego zwichnięcie. Po odpowiednim rozchwianiu zęba za pomocą ruchów ekstrakcyjnych (odpowiednich do danego zęba) lekarz wyjmuje ząb z zębodołu. Następnie zębodół zostaje dokładnie oczyszczony – konieczne jest usunięcie wszystkich pozostałości zęba i fragmentów kości ze stanem zapalnym. W kolejnym etapie pacjent proszony jest o zagryzanie gazika na ranie po ekstrakcji zęba w celu zatamowania krwawienia. Gazik należy zagryzać przez około 20 minut. W dole po ekstrakcji zęba tworzy się skrzep – nie należy doprowadzać do jego wypadnięcia. Przez kilka dni po ekstrakcji zęba należy spożywać miękkie i półpłynne pokarmy, najlepiej chłodne lub zimne.

W przypadku zębów trzonowych i tak zwanych ósemek konieczna jest czasem chirurgiczna ekstrakcja zęba, czyli tak zwane dłutowanie. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i polega na usunięciu za pomocą specjalnych narzędzi kości otaczającej ząb. Rana po chirurgicznym usunięciu zęba powinna zostać zaszyta i odpowiednio opatrzona.

Powikłania związane z ekstrakcją zębów mogą pojawić się w trakcie zabiegu lub w jakiś czas po nim. Do tych pierwszych powikłań należą uszkodzenia nerwów lub naczyń przebiegających w pobliżu zęba, złamanie zęba sąsiedniego, złamanie kości, otwarcie zatoki szczękowej oraz przypadkowa ekstrakcja zęba sąsiedniego. Do powikłań w trakcie zabiegu ekstrakcji zęba może też dojść z powodu dolegliwości, na które cierpi pacjent (na przykład obniżona krzepliwość krwi, schorzenia układu sercowo-naczyniowego, cukrzyca, astma, padaczka). Po zabiegu ekstrakcji zęba mogą pojawić się powikłania w postaci suchego zębodołu, przedłużającego się krwawienia oraz ropnego zapalenia zębodołu.

źródło: http://www.medonet.pl/zdrowie,ekstrakcje-zebow---wskazania--przebieg-zabiegu--mozliwe-powiklania,artykul,1728426.html